مرگ بر زمان

روزایی که برای مستر اپلای میکردم، گهگاهی مسیرم میخورد به پروفایل های فسیل شده ی اساتید اسبق دانشگاه ها. طرف یه سواد اندکی از html داشته و یه صفحه ی معمولاً خاکستری یا سیاه با فونتای شارپ و نازک ساخته و گوشه های صفحه هم گیف های ریز و نقلی با رنگای صورتی و آبی آزار دهنده چشم رو راحت نمیذاره. فکر کردم چی میشه که آدما اینجوری میشن؟ چرا عقب میمونن؟ الان داشتم صفحه آخر بلاگم رو میدیدم. مضحکه، 4 سال توش گنجیده. پیش به سوی فاسیل استیت؟
آدما کار خاصی نمی کنن برای عقب موندن. زمان همه ی زحمت رو میکشه. زمان دست از سرمون بردار. طعم...